SESJA PLENARNA 9:00 - 10:45

Jak mentalizacja wspiera pracę z rodzinami wysokiego ryzyka krzywdzenia dziecka

  • Jak "patrzeć na siebie z zewnątrz, a innych od wewnątrz" w pracy z rodzinami, w których występuje przemoc? Praktyczne ujęcie koncepcji mentalizacji - Piotr Halkiewicz, NZOZ Ośrodek Terapii i Psychoedukacji "Kompas" w Będzinie

Zakotwiczona w psychologii rozwojowej, neuronauce oraz teorii przywiązania koncepcja mentalizacji opisuje fundamentalne znaczenie odpowiedniego stanu umysłu osób zajmujących się pomaganiem; wzorem uważnej, dostrojonej relacji między małym dzieckiem a opiekunem odpowiednie znaczenie ma odzwierciedlanie uczuć oraz świadomość „nieprzejrzystości” stanów umysłowych. Celem wystąpienia jest zwrócenie uwagi na to, jak w rozmowach z dziećmi i rodzinami uwzględniać i monitorować poziom mentalizacji zarówno swój, jak i osób, którym pomagamy, co pozwoli skuteczniej interweniować tam, gdzie jest możliwość zmiany.

Piotr Halkiewicz – psycholog w trakcie specjalizacji z psychologii klinicznej, certyfikowany psychoterapeuta PTPPd, superwizor szkoleniowy PTPPd, pracuje z dziećmi, młodzieżą, szczególnie zainteresowany zagadnieniami rozwoju osobowości dzieci i młodzieży i psychoterapią problemów okresu rozwojowego. Pracuje w gabinecie prywatnym oraz w ramach struktur Narodowego Funduszu Zdrowia – poradni zdrowia psychicznego i dziennego oddziału psychiatrycznego. Autor publikacji na temat psychoterapii młodzieży, absolwent szkolenia z zakresu terapii opartej na mentalizacji dla nastolatków w Centrum Anny Freud w Londynie.

  • Rodzic jak latarnia morska - wykorzystanie elementów terapii opartej na mentalizacji (MBT) w pracy z rodzicem małego dziecka - Karolina Putz, Agata Milik-Brzezińska, FDDS

W wystąpieniu przedstawione zostaną założenia pracy z rodzicem małego dziecka z wykorzystaniem elementów terapii opartej na mentalizacji (MBT). Na podstawie doświadczenia prowadzących ukazana zostanie wartość łączenia elementów terapeutycznych z psychoedukacyjnymi w otwartej, pełnej nieoceniającego zaciekawienia postawy pomagacza. Korzystając ze współczesnej teorii więzi, technik pracy indywidualnej MBT i metafor zaczerpniętych z programu grupowego dla rodziców (Byrne, 2016) realizowanego w Centrach Pomocy Dzieciom Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę̨, opisany zostanie proces stawania się rodzicem – wspomnianą w tytule wystąpienia latarnią morską, oświetlającą drogę do bezpiecznego portu.

Karolina Putz – psycholożka, absolwentka Instytutu Psychologii Uniwersytetu Gdańskiego, w trakcie całościowego szkolenia przygotowującego do uzyskania certyfikatu psychoterapeutki systemowo-psychodynamicznej w Fundacji KONTEKST na Rzecz Rozwoju Psychoterapii i Terapii Rodzin w Krakowie oraz cyklu szkoleniowego z zakresu psychotraumatologii w Fundacji Pomorskie Centrum Psychotraumatologii w Gdańsku we współpracy z Instytutem Psychoterapii Zintegrowanej w Monachium. W Centrum Pomocy Dzieciom Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę̨ w Gdańsku zajmuje się̨ głównie prowadzeniem psychoterapii najmłodszych podopiecznych. Specjalizuje się̨ w pracy z traumą wczesnodziecięcą. Prowadzi również̇ edukacyjno-terapeutyczne programy grupowe dla rodziców oraz szkolenia dla profesjonalistów, głównie związanych z wymiarem sprawiedliwości, w zakresie ochrony dzieci przed krzywdzeniem w trakcie ich uczestnictwa w postępowaniach karnych.

Dr Agata Milik-Brzezińska – psycholożka, psychoterapeutka, doktor nauk społecznych. Absolwentka psychologii na Uniwersytecie Gdańskim, Całościowego Szkolenia Psychoterapii w Ośrodku Szkoleń́ Systemowych w Krakowie oraz Zaawansowanej Szkoły Psychoterapii Psychodynamicznej w Laboratorium Psychoedukacji i Pracowni Humanii. W trakcie Szkolenia Psychoterapii Grupowej w Laboratorium Psychoedukacji. W Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę̨ pracuje w Centrum Pomocy Dzieciom w Gdańsku, prowadzi terapię dzieci i młodzieży oraz konsultacje z osobami dorosłymi. Prowadzi grupy terapeutyczne, psychoedukacyjne, warsztatowe i szkoleniowe. Poza fundacją psychoterapeutka prowadząca prywatny gabinet, w którym głównie pracuje z osobami dorosłymi i parami.


SESJA RÓWNOLEGŁA 10:45 - 12:15

Reagowanie na krzywdzenie dziecka - jakie narzędzia oferuje nam prawo? - Paulina Masłowska, radczyni prawna, FDDS

Interwencja prawna to powiadomienie organów o krzywdzeniu dziecka. Zakłada podejmowanie działań zgodnie z najlepszym interesem dziecka i współpracę służb zaangażowanych w ochronę dziecka krzywdzonego. Podstawowym celem interwencji jest zatrzymanie krzywdzenia i zapewnienie bezpieczeństwa dziecku poprzez szybką i skuteczną reakcję. Przepisy prawa zawierają ramowe schematy postępowania interwencyjnego, jednak każda sytuacja jest inna. Podejmując interwencję należy wziąć pod uwagę wyjątkowość każdego przypadku i konieczność dostosowania działań interwencyjnych do jego specyfiki. Celem niniejszego wystąpienia jest przybliżenie narzędzi w zakresie interwencji prawnej, które zostały przewidziane w ścieżce karnej, cywilnej oraz procedurze Niebieskie Karty w ramach różnych zawodów pomocowych.

Paulina Masłowska – radczyni prawna, absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę odpowiada za obszar pomocy prawnej i litygacji strategicznej. Autorka publikacji naukowych z zakresu prawnej ochrony dziecka.


SESJA RÓWNOLEGŁA 10:45 - 12:15

Różne formy opieki instytucjonalnej nad dziećmi z perspektywy potrzeb małego dziecka, jego rodziców i całej rodziny

  • Potrzeby dziecka i rodziny, a wybór formy opieki dla malucha - Karla Orban, PsychologRB.pl

Wybór formy opieki dla malucha, którego rodzice wracają do pracy po urlopie macierzyńskim/wychowawczym to duże wyzwanie. Rodzice nierzadko słyszą, że opieka instytucjonalna stanowi zagrożenie dla rozwoju bezpiecznej więzi, zaś pozostawienie dziecka w domu pozbawia je szans na rozwój poznawczy i społeczny. Czy tak rzeczywiście jest? Przyjrzymy się temu zagadnieniu w oparciu o wyniki badań i praktykę kliniczną. Omówimy kryteria opieki dobrej jakości z perspektywy potrzeb małego dziecka: w placówkach opiekuńczych, pod opieką zawodowej niani/opiekuna dziennego i członków rodziny. Na zakończenie porozmawiamy o dylematach rodziców i szukaniu równowagi między potrzebami dziecka a potrzebami rodziny.

Karla Orban – psycholog, trenerka empatycznej komunikacji. Szkoli się w czteroletniej szkole psychoterapii systemowej. Od ponad dekady wspiera dzieci, rodziców i nauczycieli. Autorka książki „Żłobek, babcia, niania czy ja sama?”, w której z empatią przygląda się różnym formom opieki nad dziećmi, adaptacji oraz budowania relacji z opiekunami własnych maluchów. Koordynatorka Postpartum Support International na Polskę. Czerpie z teorii więzi, terapii akceptacji i zaangażowania oraz Porozumienia bez przemocy. Prywatnie mama trójki dzieci.

  • Rola opiekuna małego dziecka w instytucji we wspieraniu rodzin i rozpoznawaniu przemocy wobec dziecka - Magda Winiarska-Smoczyńska, FDDS

Celem wystąpienia jest pokazanie jak ważną funkcję pełnią opiekunowie małych dzieci w instytucjach, na czym polega ich rola i jakie są ich główne zadania. Opiekunowie małych dzieci w placówkach są często pierwszymi dorosłymi poza systemem rodzinnym, którzy mają kontakt z dziećmi i ich rodzicami. Dzięki swojej roli mogą wspierać rodziny, ale też rozpoznawać pierwsze oznaki zaniedbania i przemocy wobec małego dziecka, co stanowi działanie prewencyjne przed przemocą i nadużyciami w przyszłości.

Magda Winiarska-Smoczyńska – psycholożka, psychoterapeutka, absolwentka Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej, studiów podyplomowych z Diagnozy Klinicznej Dziecka i jego Rodziny na Uniwersytecie Warszawskim oraz Szkoły Psychoterapii Dzieci i Młodzieży przy Ośrodku Regeneracja. Odbyła całościowe szkolenie w krakowskiej Katedrze Psychiatrii. W Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę pracuje terapeutycznie z dziećmi w wieku przedszkolnym. W 2017 r. odbyła szkolenie w Anna Freud Center w Londynie z metody pracy z rodzinami opartej na mentalizowaniu. W 2019 r. odbyła drugą, pogłębioną część szkolenia z zastosowania mentalizowania w pracy grupowej. Ukończyła specjalistyczne 96-godzinne studium z zakresu przeciwdziałania depresji poporodowej. Ma wieloletnie doświadczenie współpracy z ośrodkami i zespołami przedszkolnymi.

  • Kim jest opiekun dzienny? - Renata Ostrowska, Beata Świtacz, Zespół Żłobków m.st. Warszawy

Dzienny opiekun to forma opieki nad małym dzieckiem, najbardziej zbliżona do warunków domowych, będąca alternatywą dla żłobka. Celem wystąpienia jest przedstawienie, na czym polega praca dziennego opiekuna, jakie trudności i ryzyka za sobą niesie i w jaki sposób ta forma opieki angażuje samych rodziców.

Renata Ostrowska - Starszy Dzienny Opiekun w punktach Dziennego Opiekuna w mieście st. Warszawa.

Beata Świtacz – pedagog, absolwentka studiów magisterskich z pedagogiki opiekuńczo – wychowawczej oraz pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Od 4 lat pracownik Zespołu Żłobków m.st. Warszawy w dziale Rozwoju Opieki i Jakości Wsparcia.


SESJA RÓWNOLEGŁA 15:00 - 16:30

Trauma - mózg - ciało - dr n. med. Anita Sumiła, Fundacja Wspierania Dzieci i Rodzin (wystąpienie nie będzie dostępne do ponownego odtworzenia)

Aktualna sytuacja, w jakiej znajduje się każdy z nas, wymaga rozumienia funkcjonowania mózgu osób straumatyzowanych, a także mózgów pomagaczy w sytuacji pracy z osobą po traumatycznych przejściach. Przeżywanie doświadczeń jest ściśle związane z transgeneracyjnym przekazem, który każdy z nas w sobie nosi. Świadomość neurofizjologii w połączeniu ze zgłaszanymi lub obserwowanymi u pacjentów objawami zwiększa możliwości pomieszczania trudności zarówno swoich, jak i cierpiących osób, którym pomagamy. Rozumienie biologii traumy umożliwia rozpoznanie stanu psychicznego tych, którzy kiedyś doznali krzywdy, ułatwia  im pomoc oraz zmniejszenie ryzyka dalszego krzywdzenia w mechanizmie nieświadomego powielania.

Dr n. med. Anita Sumiła – psychiatra dzieci i młodzieży, certyfikowany psychoterapeuta Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, psychotraumatolog, wykładowca. Prowadzi Poradnię Zdrowia Psychicznego dla dzieci i młodzieży w Sopocie oraz Poradnię Psychologiczną dla dzieci i młodzieży w Gdyni. Kieruje Fundacją Wspierania Dzieci i Rodzin. Wraz z zespołem organizuje szkolenia i badania z zakresu psychopatologii dzieci i adolescentów. W praktyce klinicznej zajmuje się głównie diagnozą objawów psychopatologicznych, psychoterapią rodzin.

SESJA RÓWNOLEGŁA 15:00 - 16:30

Wspieranie rodziców dzieci z niepełnosprawnością jako profilaktyka krzywdzenia dzieci

  • Co daje siłę rodzicom w mierzeniu się z niepełnosprawnością dziecka - Monika Ciechomska, Magdalena Kocon-Różycka, Instytut Matki i Dziecka

Celem wystąpienie jest pokazanie znaczenia relacji między specjalistą a rodzicem, będącej ważnym zasobem środowiskowym, który chroni dziecko i rodzinę. Wystąpienie pokazuje, w jaki sposób może zachowywać się specjalista, aby wspierać rodzica w trudnym dla niego czasie, poprzez bliskość, przyjęcie emocji („trzymanie”) i właściwą interpretację sytuacji. Te elementy empatycznej postawy wydają się znaczące dla procesu wsparcia i radzenia sobie przez rodzinę w przyszłości z wyzwaniem, jakim jest niepełnosprawność dziecka. Podczas wystąpienia autorki podzielą się doświadczeniem pracy z rodzicami dzieci z niepełnosprawnościami w okresie okołoporodowym.  Jako specjaliści poznajemy rodziców w momencie, kiedy słyszą, że dziecko urodzi się albo urodziło z jakąś diagnozą niepełnosprawności. A potem następuje wiele tygodni czekania… na informację, co to dokładnie za diagnoza, jakie będzie podjęte leczenie, na zaadaptowanie się do nowej trudnej sytuacji. Wielkim wyzwaniem jest pogodzenie się z diagnozą − poradzenie sobie z sytuacją, kiedy wyobrażenie o zdrowym dziecku runęło. To czas silnych, niełatwych, często złożonych stanów emocjonalnych. Pierwsze reakcje rodziców mogą wzbudzać dużo emocji u personelu i wywoływać różne przeżycia: złości, niezrozumienia, litości, współczucia. Mogą wydawać się trudne do zaakceptowania − zarówno dla rodzica, jak i dla osób, które mają z nimi bezpośredni kontakt. Sposób interpretacji przeżyć rodziców będzie wpływał na postawę osób, które pracują z dzieckiem, opiekują się rodziną. Rozumienie tego procesu pomaga we wspieraniu rodziców w ich trudnej drodze, pomaga również specjalistom odpowiednio kształtować współpracę z rodzicami.  Rozumienie wewnętrznej reakcji rodziców oraz rozumienie relacji rodzic − dziecko jest kluczowym elementem postawy empatycznej, która jest podstawą pomocy. Relacja powstająca na bazie empatycznej komunikacji jest ważnym czynnikiem chroniącym i zasobem, z którego może korzystać zarówno rodzic, jak i dziecko.

Monika Ciechomska – psycholog i psychoterapeutka, szczególnym obszarem jej zainteresowań jest okołoporodowa pomoc psychologiczna, relacje rodzinne ze szczególnym uwzględnieniem wczesnej więzi. Świadczy pomoc psychologiczną rodzicom małych dzieci, prowadzi także psychoterapię indywidualną osób dorosłych. Od 6 lat związana z Instytutem Matki i Dziecka w Warszawie, w Klinice Położnictwa i Perinatologii oraz Klinice Neonatologii i Intensywnej Terapii Noworodka wspiera i towarzyszy rodzicom noworodków i wcześniaków.

Magdalena Kocon-Różycka – psycholog,  certyfikowana psychoterapeutka, analityk grupowy. Swoją pracę psychoterapeutyczną prowadzi w oparciu o teorie systemowe i psychoanalityczne, pracując głównie z dorosłymi. Obszarem jej zainteresowań jest okołoporodowa pomoc psychologiczna, szczególnie praca z diadą matka − niemowlę. Od kilku lat związana z Instytutem Matki i Dziecka w Warszawie, w Klinice Położnictwa i Perinatologii wspiera rodziców w okresie ciąży i po porodzie.

  • "Ludzie. Przede wszystkim ludzie" - jakość kontaktu ze specjalistami, a proces mierzenia się rodziców z diagnozą zaburzeń rozwoju u dziecka - dr n. hum. Eliza Kiepura-Nawrocka, Instytut Matki i Dziecka

Badania epidemiologiczne wskazują, że w ciągu ostatnich dwóch dekad globalnie zwiększa się częstość rozpoznawania zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD) u dzieci. Różny stopień nasilenia deficytów, zaburzenia współtowarzyszące, jak również wiek, w którym postawiono diagnozę i wdrożono terapię, wiążą się z niezwykłym zróżnicowaniem obrazu klinicznego dzieci z ASD oraz sytuacją ich opiekunów. Wiele badań ilościowych, w tym badań prowadzonych w Polsce, wskazuje na obniżenie jakości życia u rodziców dzieci z diagnozą ASD. W wystąpieniu przedstawione zostaną wyniki badań własnych, prowadzonych w grupie rodziców dzieci z rozpoznaniem ASD oraz dzieci, u których ASD jest sprzężone z niepełnosprawnością intelektualną lub inną niepełnosprawnością. Badanie było ukierunkowane na poznanie rodzicielskich narracji, dotyczących historii mierzenia się z trudnościami rozwojowymi i diagnozą dziecka oraz znaczenia, jakie w tym procesie miała dla matek i ojców jakość kontaktu ze specjalistami opiekującymi się dzieckiem. Szczególna uwaga zostanie poświęcona tym aspektom kontaktu, które w doświadczeniu i ocenie rodziców były pomocne w radzeniu sobie z rozpoznaniem dziecka i wspierały zasoby rodziny.

Dr n. hum. Eliza Kiepura-Nawrocka – specjalista psychologii klinicznej, doktor nauk humanistycznych, adiunkt w Zakładzie Wczesnej Interwencji Psychologicznej w Instytucie Matki i Dziecka w Warszawie. W pracy klinicznej i badawczej najbliższe są jej zagadnienia związane z rozwojem i zdrowiem psychicznym niemowląt i małych dzieci, wczesną komunikacją rodzice − dziecko oraz wspieraniem relacji rodziców i dzieci, zwłaszcza w kontekście mierzenia się rodziny z zaburzeniami rozwoju dziecka.

SESJA PLENARNA 16:45 - 18:30

Współczesne  modele rodzicielstwa - skąd rodzice wiedzą, jak być wystarczająco dobrymi rodzicami?

  • Rodzicielstwo oparte na niepewności - jak wspierać rodziców zagubionych w gąszczu porad wychowawczych - Anita Janeczek-Romanowska, Ośrodek Bliskie Miejsce w Warszawie

Celem wystąpienia jest przybliżenie wyzwań, z jakimi mierzą się współcześni rodzice zagubieni w gąszczu teorii i wskazówek wychowawczych. Podczas prelekcji przyjrzymy się czynnikom, które mogą mieć znaczenie dla poszukiwania tego typu wsparcia − zarówno po stronie rodziców, jak i szeroko rozumianego otoczenia (lęk, poczucie winy i osamotnienia, brak wsparcia społecznego, presja pochodząca z mediów społecznościowych) oraz koncepcjom, które skupiają wokół siebie wielu rodziców (rodzicielstwo bliskości, wychowanie bez kar i nagród, Pozytywna Dyscyplina). W dalszej części spotkania omówione zostaną strategie wspierające współpracę i wsparcie rodziców, którzy mogą czuć się zagubieni w nadmiarze wychowawczych wskazówek.

Anita Janeczek-Romanowska – psycholożka dziecięca, w trakcie Szkoły Psychoterapii Dzieci i Młodzieży w Laboratorium Psychoedukacji i Ośrodku Regeneracja. Współzałożycielka Ośrodka Bliskie Miejsce w Warszawie, współautorka książki „Jak zapewnić swojemu dziecku najlepszy start. Edukacja i rozwój zgodne z naturalnymi potrzebami przedszkolaka”. W swojej pracy wspiera rodziców dzieci do 7. roku życia oraz specjalistów pracujących z dziećmi w tym wieku. Autorka licznych artykułów oraz wystąpień dotyczących psychologii dziecka i wyzwań rodzicielskiej codzienności.


<< wróć